poniedziałek, 25 marca 2024 r., godz. 09:55  |  

Oryginał Całunu przechowywany jest w Turynie, w kaplicy Świętego Całunu (la cappella della Sacra Sindone) katedry pw. św. Jana Chrzciciela i nigdzie stamtąd nie jest wywożony, gdyż jest zbyt cenny. W kościele św. Wojciecha w Jabłonowie-Zamku można było obejrzeć jego kopię, a także wysłuchać przy tym szczegółów dotyczących jego historii. Według tradycji chrześcijańskiej w to właśnie płótno został zawinięty Jezus Chrystus po śmierci i nikt nie był w stanie naukowo udowodnić, że to nieprawda. Dowody, że na płótnie odbiły się krwawo ślady ran Zbawiciela dla wielu naukowców są jednoznaczne.

Całun Turyński to lniane płótno zawierające obraz dwustronnego (od przodu i od tyłu) odwzorowania postaci ludzkiej. Na materiale widoczne są liczne czerwone ślady. Jest on jednym z najczęściej analizowanych naukowo przedmiotów w historii ludzkości i najdokładniej przebadanym obiektem o historycznym znaczeniu na świecie, pomimo to powstanie, charakter i sposób utrwalenia wizerunku do dziś pozostaje zagadką. Według tradycji chrześcijańskiej w płótno to został po śmierci owinięty Jezus Chrystus, a charakter i umiejscowienie śladów odpowiada opisowi jego ran w Ewangelii, co pokrywa się z wynikami interdyscyplinarnych badań całunu.

Całun po raz pierwszy został wystawiony na widok publiczny w XIV wieku i od tego czasu badano go niezwykle dokładnie i nikt nie był w stanie udowodnić, że to jakaś fałszywka. Wielu naukowców twierdziło wprost, że to odbicie Chrystusa. Z braku czasu nie umyto Jego ciała, więc wszystkie ślady ran zostały na nim dokładnie odwzorowane. Naukowcy odczytali dokładnie nie tylko czas powstania odbicia, ale całą historię skatowanego i zamordowanego człowieka, który w nim został odbity. Jest to historia dokładnie znana nam z Ewangelii, łącznie ze stwierdzeniem, że zmarły z niewyjaśnionych przyczyn był zawinięty w płótno nie dłużej niż półtorej doby.