Ustawa o świadczeniu uzupełniającym |
wtorek, 03 września 2019 r., godz. 12:10 | Celem ustawy jest dodatkowe wsparcie finansowe osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, które ze względu na zakres swoich ograniczeń, ponoszą zwiększone koszty funkcjonowania w życiu codziennym i społecznym, związane m.in. z pielęgnacją, rehabilitacją i opieką medyczną. Regulacja określa warunki nabywania prawa i tryb przyznawania oraz zasady wypłacania i finansowania świadczenia. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października br. Zgodnie z ustawą świadczenie przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo też orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Osobom, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (np. świadczenia emerytalno-rentowe wypłacane przez ZUS, KRUS, inne organy emerytalno-rentowe, zasiłki stałe) lub gdy łączna wysokość tych świadczeń nie przekracza brutto 1100 zł – świadczenie uzupełniające zostanie przyznane w wysokości 500 zł miesięcznie. Natomiast osobom, których łączna wysokość ww. świadczeń przekracza 1100 zł, ale nie przekracza 1600 zł – wysokość świadczenia uzupełniającego zostanie obliczona jako różnica pomiędzy kwotą 1600 zł i łączną kwotą przysługujących świadczeń. Świadczenie nie będzie przysługiwało osobie, która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności, z wyjątkiem osoby, która odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Przyjmowanie i rozpatrywanie wniosków o przyznanie świadczenia 500 plus dla niepełnosprawnych rozpocznie od dnia wejścia w życie ustawy, czyli od 1 października 2019 r. Dodatek będzie przysługiwać od miesiąca, w którym prawidłowo wypełniony wniosek został złożony. Prawo do świadczenia uzupełniającego będzie ustalane w drodze decyzji, na wniosek osoby złożony odpowiednio do organu wypłacającego świadczenia emerytalno-rentowe albo rentę socjalną, a w przypadku pozostałych osób do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Organ właściwy do rozpatrzenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia uzupełniającego będzie również wypłacał to świadczenie. Potwierdzeniem niezdolności do samodzielnej egzystencji jest ważne w dniu składania wniosku orzeczenie lekarza orzecznika/komisji lekarskiej ZUS (w tym również wydane przed 1 września 1997 r. orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów, wydane przez komisję lekarską ds. inwalidztwa i zatrudnienia) lub orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Świadczenie uzupełniające będzie przyznawane wyłącznie na wniosek złożony zarówno przez osobę uprawnioną, tj. osobę ubiegającą się o świadczenie, jak i przez przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (w tym przypadku konieczne będzie posiadanie pełnomocnictwa). Osoby, które nie posiadają ważnego orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji muszą dołączyć do wniosku zaświadczenie o stanie zdrowia OL-9 (wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku) oraz informację o miejscach leczenia OL-9A, a ponadto jeśli posiadają – dokumentację medyczną lub inne dokumenty, które mogą mieć znaczenie dla wydania orzeczenia, np. kartę badania profilaktycznego. Pobierz wniosek reklama |
|